• skopelos hotels
    greece island skopelos

Το Μονασήρι του Αγίου Ευσταθίου βρίσκετε στην περόχη Καρύα. Επρόκειται για μια ιδιωτίκη Μόνη στης αρχές του 17ου αιώνα. Το μοναστίρι έχει ανακενίστει πρόσφατα. Ο ακρίβες χρόνος ιδρύσεως δεν είναι γνωστός αλλα απο ότι αναφέρετε σε φιρμάνια που βρίσκονταί στη Μονή Προδρόμου πρέπει να υπήρχε γύρω στο 1596. Το καθολικό της μονής ανήκει στον τύπο της μονόκλιτης βασιλικής με τρούλο και το τέμπλο του χρονολογείται στις αρχές του 18ου αι. και φέρει παλαιές εικόνες. Στις 20 Σεπτεβρίου γίνετε πανήγυρη στο Μοναστήρι και παρεβρίσκεται όλο το νησί.

Μονή Ευαγγελιστρίας (2)Η Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας στο νησί της ΣκοπέλουΦρουριακή εμφάνιση, με υπέροχη θέα στο λιμάνι της Σκοπέλου, έχει η γυναικεία Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, κτισμένη σε δυσπρόσιτη πλευρά ενός καταπράσινου φαραγγιού απέναντι από την Χώρα της Σκοπέλου (μόλις 3,5 χλμ. απ’ αυτήν).

Η μονή της Ευαγγελίστριας είναι γνωστή και ως «Μονή των Δαπόντε». Στη μονή αποσύρθηκε και έζησε, για ένα χρόνο (1756-1757) και αργότερα για έξι χρόνια (1778-1784) λίγο πριν το θάνατό του, ο σημαντικός Σκοπελίτης λόγιος συγγραφέας-ποιητής και Αγιορείτης μοναχός Καισάριος Δαπόντες. Κτίτορας της μονής υπήρξε ο πατέρας του Καισάριου, Στέφανος Δαπόντες, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θαυματουργική διάσωσή του από κάποιο κίνδυνο, το 1712.

Μπαίνοντας από την είσοδο της βορειοδυτικής πλευράς, στον περίβολο ο επισκέπτης αντικρίζει αριστερά το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου, δεξιά το μαγειρείο, την τράπεζα, τα κελλιά και το Καθολικό, στον τύπο των σταυροειδών εγγεγραμμένων τετρακιονίων, με τρούλλους, αλλά χωρίς νάρθηκα.

Το Καθολικό της μονής πανηγυρίζει στη μνήμη του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου (25/3). Οι παραστάδες των θυρών του Καθολικού, νότια και δυτική, είναι μαρμάρινες με πλούσιο γλυπτό διάκοσμο. Έχουν ομοιότητες με τα πλαίσια των θυρών του Καθολικού της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου και της Εκκλησίας της Παναγίας Φανερωμένης. Εντυπωσιακό και αρίστης τέχνης είναι το τέμπλο του Καθολικού, όπως και ο Δεσποτικός θρόνος, έργα του έτους 1777.

Αξιόλογες είναι και οι σωζόμενες εικόνες, με πρώτη αυτή της Παναγίας της «Παμμακαρίστου» του 15-16ου αιώνος, «επί θρόνου καθημένης με στέφανον αργυρούν, το δε βρέφος χρυσούν» (Κ. Δαπόντες), το πρώτο προσκύνημα και καταφύγιο των χριστιανών της νήσου της Σκοπέλου σε κάθε ανάγκη και περίσταση. Στη μονή υπάρχουν επίσης ιερά λείψανα του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Πελαγίας.

varvara1Η Μόνη της Αγίας Βαρβάρα βρίσκεται στο βούνο Παλούκι λιγό πριν απο την γυναικία μονη του Τιμίου Προδρόμου και είναι η πιο παλία Μονή στην Σκόπελο. Το Μοναστήρι κτίστηκε σύμφωνα με την επιγραφή το 1648, το καθολίκο ανήκει μονόκλιτης βασιλίκης μετά τρούλου. Το τέμπλο της Μονής είναι επ'ιχρυσο και ξυλόγλυπτο και με διακόσμηση απο δικέφαλους αετούς, λουλουδιών και αμπέλου και πάνω απο την Ωραιά Πύλη υπάρχουν οι εικόνες των 12 Αποστόλων και της Παναγίας, την Μεγάλη Δέηση και τις μεγάλες εόρτες, είναι και διυπόστατη έχει και τον Άγιο Χαράλαμπο. Η μονή περιβάλεται απο ψηλό και χοντρό  μαντρότοιχο που σου θυμίζει τα οχυρά του μεσαίωνα.

 

2Στην κορυφή του βουνού με την ονομασία Παλούκι, βορειοανατολικά της χώρας Σκοπέλου, βρίσκεται η Μονή του Τιμίου Προδρόμου, ιδρυμένη στα 1612 από τον ιερομόναχο και πρώτο ηγούμενό της Συμεών. Ο διάδοχός του ιερομόναχος Φιλάρετος, ίδρυσε και τη Μονή της Αγίας Βαρβάρας, σε απόσταση 300 μέτρων, για να μονάσει σ' αυτήν -κατά την παράδοση- η αδελφή του.

Ο Φιλάρετος ακόμη, ανακαίνισε την Μονή το 1721, όπως μαρτυρεί σχετική επιγραφή στο υπέρθυρο του Καθολικού. Ο Ναός αυτός, ανήκει στο σταυροειδή εγγεγραμμένο τετρακιόνιο τύπο, με τη διαφορά ότι στα πλάγια έχει δύο χορούς, όπως και οι Αγιορειτικοί. Δεν είναι ανάλογη προς την εσωτερική διάταξη του Ναού η σκεπή, εξαιτίας των κατά καιρούς ανακαινήσεων. Το τέμπλο δεν είναι το αρχικό, από το οποίο μόνο κάποια τμήματα σώζονται. Είναι επιχρυσωμένο και σε κάποια σημεία φέρει βαφή, προς τονισμό του φυτικού κυρίως διακόσμου. Οι Εικόνες του είναι θαυμάσιας τέχνης και ανάγονται στους 16ο - 18ο αιώνες. Ωραίες είναι και οι Εικόνες του εορτολογίου, όπως και αρκετές στους γύρω τοίχους. Το δάπεδο φέρει πήλινες σμαλτωμένες πλάκες. Τα κελλιά ανακαινίστηκαν μετά τους σεισμούς του 1965. Στην παλαιά τράπεζα της Μονής, σώζεται και τοιχογραφία με το δεύτερο ηγούμενο της Μονής, τον Φιλάρετο.

Στην Μονή υπάρχουν τα παρεκκλήσια του Αγίου Γεώργιου, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, των Αγίων Νεκταρίου και Ρηγίνου επισκόπου Σκοπέλου. Έξω από την Μονή, των Αγίων Πάντων (κοιμητηριακός) και της Οσίας Πολυξένης. Η ημέρα πανήγυρης είναι το Γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου.

agios riginos012Ὁ Ἅγιος Ρηγίνος γεννήθηκε στὴ Λεβάδεια τῆς Βοιωτίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετους γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν βοήθησαν νὰ λάβει τὴ θύραθεν παιδεία ἀλλὰ καὶ τὴν ὀρθόδοξη ἀγωγή. Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν Κύριο καὶ ἡ πνευματική του πρόοδος τὸν μεταμόρφωσαν σὲ σκεῦος ἐκλογῆς καὶ σὲ ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ὁ Ἅγιος ἔζησε τὴν ἐποχὴ ποὺ βασίλευσαν οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ μὲν Κωνστάντιος στὴν Κωνσταντινούπολη (Ἀνατολή), ὁ δὲ Κώνστας στὴ Ρώμη (Δύση). Καὶ οἱ δύο διάδοχοι τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου εἶχαν ἀνατραφεῖ μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἀλλὰ ὁ μὲν Κωνστάντιος εἶχε συνειδητὰ ἀποδεχθεῖ τὸν Ἀρειανισμό, ὁ δὲ Κώνστας παρέμεινε πιστὸς στὶς δογματικὲς ἀποφάσεις τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Καὶ οἱ δύο εἶχαν ὡς κοινὰ χαρακτηριστικὰ τῆς θρησκευτικῆς τους πολιτικῆς, ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν καταπολέμηση τῆς ἐθνικῆς θρησκείας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴν ὑπεράσπιση τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἐκκλησιαστική τους πολιτικὴ εἶχε ὡς συνέπεια ὄχι μόνο τὴ συντήρηση, ἀλλὰ καὶ τὴν διεύρυνση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διασπάσεως μεταξὺ τῶν ὀπαδῶν καὶ τῶν ἀντιπάλων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Οἱ συνεχεῖς παρεμβάσεις, αὐθαίρετες ἢ μή, στὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα ὑπῆρξαν πηγὴ ἐντάσεως στὶς ἀρειανικὲς ἔριδες τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ.

Ἔτσι ὁ Ἅγιος ἀπεστάλη στὴ νῆσο Σκόπελο ἀπὸ τὸν θεῖο του Ἀχίλλειο († 15 Μαΐου, πολιοῦχος τῆς πόλεως Λάρισας), γιὰ νὰ ἐνισχύσει τοὺς ἐξόριστους ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ καὶ νὰ τοὺς στερεώσει στὴν ὀρθόδοξη πίστη.

Σύμφωνα μὲ κάποιες πληροφορίες τοῦ Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλείου, ὁ Ἅγιος Ρηγίνος παρακολούθησε τὶς ἐργασίες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τὸ ἔτος 325 μ.Χ. μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἀχίλλειο. Ὅμως, μολονότι καταδικάσθηκε ὁμόφωνα ἀπὸ τοὺς θεοφόρους Πατέρες ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ, οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἀρείου δὲν ἐξέλιπαν καὶ συνέχισαν νὰ διαδίδουν τὶς αἱρετικὲς δοξασίες τους. Ἐπικράτησε ἐκ νέου μεγάλη ἀναταραχὴ στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, κρίση καὶ κατὰ συνέπεια χωρισμὸς σὲ δυὸ παρατάξεις, κάτι ποὺ ἀνησύχησε ἰδιαίτερα τοὺς δύο αὐτοκράτορες Κωνστάντιο καὶ Κώνστα. Τελικὰ οἱ δύο αὐτοκράτορες συμφώνησαν νὰ συγκληθεῖ στὴ Σαρδικὴ (Σόφια). Πράγματι, ἡ Σύνοδος συγκλήθηκε στὴ Σαρδική, τὸ ἔτος 343 μ.Χ. Στὴ Σύνοδο ἔλαβε μέρος καὶ ὁ Ἅγιος Ρηγίνος, ὁ ὁποῖος ἐξόντωσε ὅλες τὶς αἱρέσεις μὲ τὸ λόγο του καὶ τὴν τόλμη τῆς γνώμης του.

Μετὰ τὴ λήξη τῆς Συνόδου ὁ Ἅγιος Ρηγίνος ἐπέστρεψε στὴ Σκόπελο. Ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κλυδωνίσθηκε καὶ ταράχθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη (361 – 363 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος θέλησε νὰ ἐπαναφέρει τὴ θρησκεία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.
Στὴ διάρκεια τῶν διωγμῶν ποὺ διέταξε ὁ βασιλέας, ἔφθασε στὴ Σκόπελο ὁ ἔπαρχος τῆς Ἑλλάδας καὶ τῶν Σποράδων. Ἀμέσως κάλεσε τὸν ποιμενάρχη τῆς Σκοπέλου καὶ τοῦ ὑπέδειξε νὰ ἀλλάξει πίστη καὶ νὰ ἀσπασθεῖ τὴν εἰδωλολατρία. Ὅμως ὁ Ἅγιος περιφρόνησε τὴν ὑπόδειξή του καὶ ἐνέμεινε μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία καὶ σταθερότητα στὴν πατρῴα εὐσέβεια. Στὶς 25 Φεβρουαρίου τοῦ 362 μ.Χ. ὁδηγήθηκε γιὰ τελευταῖα φορὰ ἐνώπιον τοῦ ἐπάρχου. Στὶς προτροπές του νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, ὁ Ἅγιος δὲν ἔδωσε καμία ἀπάντηση. Ἔτσι ὁδηγήθηκε στὸ στάδιο τῆς νήσου, ὅπου ὑπέστη καὶ ἄλλα φρικτὰ βασανιστήρια καὶ ἀκολούθως στὴ θέση «Παλαιὸ Γεφύρι», ὅπου ἀποκόπηκε ἀπὸ τὸν δήμιο ἡ τίμια κεφαλή του. Τὴν νύχτα οἱ Χριστιανοὶ παρέλαβαν τὸ τίμιο σκήνωμα τοῦ Ἁγίου καὶ τὸ ἐνταφίασαν μέσα στὸ δάσος τοῦ ὑπερκείμενου λόφου, ὅπου βρίσκεται μέχρι σήμερα ὁ τάφος του.